مواد تشکیل دهنده عطر
واژه Perfume، نام خود را از واژه لاتینی Perfumare (به معنای همراه با دود) گرفته است، زیرا آن‌ها به شکل اصلی، مواد خوشبوکننده‌ای بودند که در معبدهای مصری سوزانده می‌شدند. مواد خوشبوکننده اولیه تنها مخلوطی از ادویه آسیاب شده نرم بودند که با مُر یا میعه (استوراکس) به هم می‌چسبیدند. پیشرفت بعدی کشف این موضوع بود که اگر ادویه یا گلی در چربی یا روغن خیسانده شود، چربی یا روغن، بخشی از ماده اصلی خوشبوکننده را نگه می‌دارد. بدین ترتیب روغن‌های دارویی و مرهم‌های معطر معروف زمان مسیحیت ساخته شد. ابن‌سینا، پزشک ایرانی،تقطیر با بخارآب روغن‌های فرّار را کشف کرد. او در مدت پژوهش برای کشف شربت‌های دارویی، دریافت گل‌هایی که در یک انبیق با آب جوشانده می‌شوند، مقداری از عصاره را به محصول تقطیر منتقل می‌کنند. با بازگشت شرکت‌کنندگان در جنگ‌های صلیبی، تمام هنر و مهارت عطرسازی شرق، علاوه بر دانستنی‌های مربوط به منابع صمغ‌ها، روغن‌ها و ادویه به اروپا منتقل شد.